Küçük Kadınlar 11. Bölüm Fragman ve Özet

HALASININ CANSU’YU ALMASI İLE ELİF YIKILIYOR.ÜSTELİK HALASINA YERLERİNİ KİMİN SÖYLEDİĞİNİ DE ÖĞRENİNCE ŞOKA GİRİYOR.MAHKEMEYİ KAZANMAK İÇİN TEK ÇARE YELİZ’İN O EVDE NEDEN İNTİHARA TEŞEBBÜS ETTİĞİNİ ÖĞRENMEKTİR.Halasının mahkeme sonuçlanana kadar Cansu’yu alması Elif’i çılgına çevirir. Timuçin Elif’i nasıl teselli edeceğini şaşırır. Üstelik halasına saklandıkları evi kimin söylediğini öğrenince iyice öfkelenir. Elif bütün hıncını Ali’den alır. Armi,Bilge ve Yeliz’de Ali’ye tavır koyarlar. Utku’ya hakaret dolu mektup yazan Armi,cafeye gitmediği günler kendisinin yerine onun çalıştığını öğrenince panik olur. Utku ise hiç renk vermez ve Armi’ye bir ceza vermeyi düşünür. Bulduğu ceza Armi’yi iyice şaşkına çevirir. Cansu halasının yanında mutsuzdur, her fırsatta eve gitmek ister. Şevkiye türlü türlü numara ve hediyelerle Cansu’yu kandırmaya çalışır. Elif,Cansu’yu almanın yollarını araştırır. Tek çare Yeliz’i konuşturmaktır. Alış veriş merkezinde de Yeliz,eniştesi ile karşılaşır ve yine tehditlerine mağruz kalır. Simge’nin kışkırtması ile Yeliz eniştesinden kendince intikam alır. Patronu Mihrace’yi sevgilisi için hazırlamaya giden Elif’i ise kötü bir süpriz beklemektedir.

BEN SANA MECBURUM
"Ben Sana Mecburum"

Ali'nin Elif'e söylemek istediği şiir.

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum.

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu şehir o eski İstanbul mudur

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur

İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu

Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor

Eski zamanlardan bir cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun.

Belki haziran da mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin

Kötü rüzgar saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin.

ATİLLA İLHAN